برشی از کتاب :

می آیم جانانم؛ می آیم تو چطور؟ آنجا منتظر ایستاده ای؟! می توانی باز هم دل به دلم بدهی؟ می توانی دلیل زندگی من؟! می رسم به کوچه باریک و معروف. می رسم و عجیب نیست که در این ساعات روز پرنده هم پر نمی زند. من و او قول و قرار گذاشته بودیم.

برشی از کتاب :

قسم به نامه هایی که برای من نوشته ای و صورت چون گلت که در درون من کاشته شده و مهری که بر گیسوانم و بر سر انگشتانم از تو به یادگار مانده، قسم به هر انچه در یاد داریم . اشک ها و لبخند های زیبایمان.

برشی از کتاب:

با خنده سر تکان داد و عمیقا بهم خیره موند. بی اختیار یاد اولین روز آشنایی مون افتادم. کلاس مبانی هنر های نمایشی و استاد مهران. قرار بود ما و بچه های گرایش تدوین مشترکا سر این کلاس بشینیم. کم و بیش بچه های تدوین رو می شناختم.

برشی از کتاب :

چقدر صدایش آشناست و این طور حرف زدنش دلم را می لرزاند، حتی اگر صدسال هم بگذرد. به خودم می آیم دیگر دلم نمی خواهد اسمم را از زبان اون بشنوم و این طور بلرزم، چشمانم را می بندم شاید محو شود.

برشی از کتاب :

دست های سردش را از میان دست های او بیرون کشید. دست های هیراد روی میز در هم گره خورد و سرش را پایین انداخت. لب هایش می لرزید و به دنبال جمله ای مناسب می گشت اما سخت بود، پیدا کردن حتی دو کلمه برای انچه روی زندگی اش چمبره زده ان قدر سخت بود که انگار دنیایش خالی از واژه و کلمه شده بود.

برشی از کتاب :

خودم را به حاشیه دیوار آجری منزل فاطمه خانم می کشم. وانتی ضایعات از کنارم می گذرد. نگاه من اما هنوز به رامین است. دست هایش را روی سینه بهم قلاب کرده و با نازنین حرف میزند. عاقله مرد میانسال هم هست. نگاهم می رود سوی آپارتمان.

برشی از کتاب :

صدای ایست دادن های پلیس را می شنیدم. صدای تیرهای بی وقفه ای که به خوابمم نشنیده بودم. و در نهایت چیزی شنیدم که تمام وجودم زیر و رو شد. صدای فریاد های امیر احسان در آن تاریکی و سکوت در سرم پیچید:

_ایست! ایست!

برشی از کتاب :

داشت دلش می ترکید. بیشتر از آن که نگران دلش باشد. نگران غرورش بود!

خودش را خوب می شناخت می توانست بدون دل زندگی کند! اما بدون غرورش هرگز! جلوی باز شدن بغضش را نگرفت.