یک رمان | دانلود رمان

قسمتی از کتاب :

تو برام مثل یه گنجی، پره الماس و جواهر
از توو صندوقچه ی دنیا واسه من شدی ظاهر

تو یه فنجون چای داغی، توی عصر سرد پاییز
روزایی که نا امیدی صبرمو می کنه لبریزچ

با تو این دنیای دلگیر پره شادی، پره شوره
با تو قلب کوچک من پره از حس غروره

با تو میشه بدی ها رو تا ابد فرشته خود کرد
با تو میشه زشتی های عالمو پر ابرو کرد

برشی از کتاب :

خودم رو دست خواب سپردم. مسیر سختی رو اومده بودم. خستگی این سفر اجباری توی تنم مونده بود. دوست داشتم ساعت‌ها بخوابم. توی خوابم همون خونه‌ی اولم رو دیدم. بغضم گرفته بود. احساس غریبی می‌کردم. دوست داشتم زار بزنم، ولی گفتم زشته همین اول کاری میگن ببین چه دختر زر زروئیه، همش اشکش دم مشکشه.
با احساس گرسنگی غم غربت از سرم پرید. حالا مونده بودم چی کار کنم؟! گریه کنم؛ می‌گن زر زوئه و بی کلاسه. گریه هم نکنم این شکم بی نوام رو چه میکردم. از اون جایی که منم از همون اولش دختر مهربونی بودم؛ گفتم بی خیال غرور خودم. ادم باید از خود گذشته باشه، به خاطر شکمم و روده بزرگ و کوچیک، کلاس و غرورم رو کنار گذاشتم و گفتم:
-من گشنمه!

خلاصه رمان :

دکتر علی و خانواده اش و یک تیم پزشکی برای خدمات انسان دوستانه از برلین به شهر سنجار عراق می رن تا به کوردهای این شهر خدمات پزشکی برسونن . اما حمله ی داعش به این شهر باعث می شه که در متن جنگ قرار بگیرن و برای نجات خودشون مجبور بشن سختی های زیادی رو تحمل کنن. با ورود خانواده ی دکتر علی به ایران و چالش پیش روی افراد خانواده زیاد خواهد شد و یک‌عاشقانه ی مهیج و معمایی اتفاق می افته…

برشی از کتاب :

من بودم. همیشه بودم اما تو منو نمی‌دیدی. اولش به عنوان یه دختر شکست خورده یا یه هم خون دوستت داشتم. شاید ترحم‌وار. اما بعد دیدم درگیرت شدم. درگیر نگاهت، کلامت و ارامشت. تو طوفان‌زده‌ای بودی که به من ارامش دادی. بعد یهو دیدم تا می‌بینمت قلبم تند می‌زنه. دیگه بازیچه نمی‌خواستم. تو رو می‌خواستم. تو ماه پریشون من بودی...

برشی از کتاب :

خیره به لباس تنش در اینه، چند قدم به غقب برداشته و لبه‌ی تخت نشست. نمی‌خواست به او فکر کند, اما لباسش را دوس داشت. نمی‌خواست به خاطرات گذشته فکر کند؛ اما گردنبند همان غریبه روی سینه‌اش سنگینی می‌کرد. نمی‌خواست جایی که او نفس کشیده، راه رفته، خوابیده، حتی خندیده و ان چال گوشنه‌اش را به رخ زمین و زمان کشیده بماند؛ اما این اتاق از همان چند دقیقه‌ی پیش، شده بود جزیی از گذشته و اینده‌اش!
حریف دلش که نمی‌توانست بشود، می‌ـوانست؟ اصلا چه شد که همه چیز خراب شد؟ جوابی نداشت. سال ها بود که این سوال را از خودش می‌پرسید و بی جواب می‌ماند. خندید و اشک روی گونه‌هایش لغزید. خودش را به اغوش کشید. ارام و قرار نداشت. سریع از تخت بلند شد. با صدای لرزانی گفت:
بمیر...! داری به کی فکر می‌کنی؟ دیوونه شدی؟ لعنتی اون... اون...

برشی از کتاب :

رمان به قلبت باز می گردم چند دقیقه ای گیج و ویج و خیره به در و دیوار اتاق ماند و سعی کرد فکر بنیامین و نگاه عاشق و مستأصلش را فعلا به ته مغزش هل دهد. وقتی از اتاق بیرون رفت که همه سر سفره نشسته بودند.

کسی دست به بشقابش نزده بود؛ در این خانه، حتی اگر یک نفر سر سفره حاضر نمی شد، دیگران حق برداشتن یک برنج هم نداشتند. این قانون برای تک تک اعضا استوار و غیرقابل تغییر بود. آقا نصرت تمام تلاشش را کرده بود که هیچ تبعیضی بین فرزندانش نباشد، اما زیاد موفق نبود چون اعماق قلبش قل قل می کرد برای صفا و اینجور قوانین هم نمی توانستند آن حس ته دلی اش را پنهان کنند....

برشی از کتاب :

پیترز از جا بلند شد و از من پرسید:

- چه نوع اسلحه ای میخوای؟! کالیبر چهل و پنج یا سی و هشت؟!

- کالیبر چهل و پنج قوی تره.

وقتی پیترز دنبال اسلحه رفت، جریان جوانی که کت پشم شتری می پوشید را برای کرید تعریف کردم. با دقت به حرف هایم گوش کرد. تعدادی یادداشت نوشت و گفت که چند نفر را می فرستد راجع به اون تحقیق کنند و ادامه دارد: 

-افراد ما حتما رد پاش را پیدا می کنن. الان دارن روی موضوع دستبند طلا کار میکنن، عکس های فی بنسون رو هم دادیم برای چاپ. راستی! تا یادم نرفته بگم که اون جزء دختر هایی که به پاریس رفته بودن، نبود...

برشی از کتاب :

رمان تا خورشید در سکوتی سنگین که دنیایی از حرف بود یکدیگر را نگاه می کردیم. کاش دستی داشتم تا با نوازشی هر چند مختصر غم را برای لحظه ای از کنارش دور کنم. کاش زبانم توان آن را داشت که با کلامی دل زخم خورده اش را مرهم شوم و کاش توانایی آن را داشتم که دفتر زندگی ام را به گونه ای غیر از این بنگارم. کاش... کاش... کاش...

برشی از کتاب :

رمان مبتلا درد بودند و درمان هم، اما دور از هم...مبتلای عشق بودند و عذاب عشق سهم شان بود. حرف زیاد داشتند ولی لب هایشان خاموش میدان را به عشق بازی نگاهشان داده بود. نگاه هایشان گویای حرف های زیادی بود. باهم قطره اشکی بی اجازه از پلک هایش بیرون جست. نگاه اون در پی آن قطره دوید. 

-اینجا تنها موندی که تنها بمونی و گریه کنی؟...