در جواب «دوستت دارم» کسی، هرگز نگویید «من هم!» این «من همِ» لعنتی را از ذهنتان دور کنید و بیندازید جلوی سگ!«من هم» بدرد عمهتان هم نمیخورد.اصلا چه کسی «من هم» را اختراع کرد؟جواب دوستت دارم «من هم» نیست، بفهمیداحمقهای دل شکن!جواب دوستت دارم فقط سکوت است!سکوت است چون لبها فرصت صحبت کردن ندارند... . *** دل که دهی، تمام وجودت هم همراه او میرود. جز بغضی که گاهی؛ شبی، نصف شبی، کنج گلو مینشیند... ! *** او، «اما»یِ من بود! دوستت دارم اما... اما چه؟ دیگر پس از دوستت دارم، این اراجیف چیست؟ این حرفها و زمزمهها که نمیتوانم بمانم و چه و چه و چه... ! «اما» نباشید. هیچ وقت «اما»یِ کسی نشوید. «اما» بودن خوب نیست! *** جایی رسیدهام که آرزو میکنم، برگردی. با تمام نامردیهای، دروغهایت، قربان صدقههای تو خالیات آرزو میکنم؛ فقط یکبار دیگر بگویی دوستت دارم حتی به دروغ... ! *** «دوستت دارم» چه ...
